Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Πάλι ελληνικό σταντ-απ (+3 σχετικά και άσχετα bonus videos)

Ευτυχώς, οι ντόπιοι stand-up comedians έχουν αρχίσει και δίνουν πιο συχνά αφορμές για να ασχολούμαστε μαζί τους. Απόψε υπάρχουν δύο ενδιαφέροντα events (όπως μπορείτε να δείτε κι εδώ):  Στο bar Used στο Χαλάνδρι, θα παίξουν οι Θωμάς Τσαλαπάτης, Δημήτρης Χριστοφορίδης και Βύρων Θεοδωρόπουλος (και απ'όσο ξερω θα είναι εκεί κάθε Κυριακή του Γενάρη). Και πάλι στο Κ44 (και πάλι με δωρεάν είσοδο) θα παίξουν οι Φισφής, Δημόπουλος και Βαγιάτας, αυτή τη φορά μαζί με τον Ζήση Ρούμπο και guest τον Γιώργο Χατζηπαύλου.
Η προηγούμενη φορά στο Κ44 (που είχε αναγγελθεί εδώ) ανέβασε τον πήχη πολύ ψηλά για κάθε αντίστοιχο event και είναι ευκαιρία να πούμε δυο λόγια:
-Ο Λάμπρος Φισφής ήταν απολαυστικός σαν παρουσιαστής, παρ'όλο που κάνει εξ'ολοκλήρου observational comedy (κι έχω ξαναπεί ότι δεν είναι το αγαπημένο μου είδος). Ακόμα κι όταν έπιανε κάποια θέματα με τα οποία έχουν ασχοληθεί εκατοντάδες κωμικοί, όπως τα αεροδρόμια, κατάφερνε να το κάνει με το δικό του στυλ και υλικό και να βγάζει γέλιο. Πραγματικά, είχα ακούσει ότι είναι καλός, αλλά έμεινα κατάπληκτος!
-Ο Γιώργος Βαγιάτας μου φάνηκε κάπως αγχωμένος στην αρχή, ίσως να έφταιγε και ότι βγήκε πρώτος αμέσως μετά την εισαγωγή του Φισφή, στην πορεία όμως ανέβηκε. Άλλωστε το concept Αθήνα - επαρχία πάνω στο οποίο έπαιξε αρκετά, με αγγίζει λόγω καταγωγής!
-Η Κατερίνα Βρανά, έχοντας χρόνια στην Αγγλία, έδινε κάποιες στιγμές την εντύπωση ότι πλέον τα ελληνικά είναι η δεύτερη της γλώσσα. Παρ' όλ' αυτά ήταν πολύ καλή και με το κομμάτι της που έχουμε δει κι εδώ, έδειξε ότι με τις κατάλληλες προσθήκες και αλλαγές, ακόμα και να έχεις δει μια ρουτίνα σε βίντεο μπορείς να γελάσεις αν την ξαναδεις.
-Το στυλ του Αλέξανδρου Τιτκώβ είναι κάπως διαφορετικό και γι' αυτό λίγο πιο απαιτητικό για κοινό που δεν έχει μεγάλη σχέση με το stand-up, κι αυτό ίσως φάνηκε κάπως. Τα αστεία του δε δουλεύουν όσο στην αρχή, ίσως γιατί τα έχει δει πολύς κόσμος μέσω comedylab και τώρα περιμένει περισσότερα. Να ένα πρόβλημα των βίντεο αλλά και των συχνών εμφανίσεων, ειδικά μπροστά σε σχετικά απαίδευτο κοινό.
-Τέλος, ο Δημήτρης Δημόπουλος έδωσε ρέστα και έκλεισε ιδανικά τη βραδιά, αφού εκτός των άλλων ηταν και στο κλίμα των ημερών. Είμαι σίγουρος ότι και η Υπερπαραγωγή του, δύο μέρες μετά (στην οποία δυστυχώς δεν μπόρεσα να πάω αλλά έχω αναφερθεί παλιότερα) πήγε πολύ καλά
Την επόμενη μπόρεσα επιτέλους να πάω για πρώτη φορά στο Αγγέλων Βήμα, όπου εμφανίζονται κάθε βδομάδα οι νικητές του Φεστιβάλ και κάποιοι guest. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά μπορώ να πω ότι το όλο concept είναι κάπως φιλόδοξο: μία φορά την εβδομάδα, με εισιτήριο, στη συγκεκριμένη περιοχή και βασικά με πρωτοεμφανιζόμενους. Το σίγουρο είναι ότι η συχνή επαφή με το κοινό θα βοηθήσει τα παιδιά κι ότι ο Ραβνιωτόπουλος που παρουσιάζει την εκδήλωση βοηθάει όσο μπορεί (και απ' ότι κατάλαβα προσπαθεί να ανανεώνει κάπως το υλικό του, πράγμα δύσκολο). Από την άλλη είναι γεγονός ότι ούτε το μικρό κοινό του stand-up (πέρα από τους φίλους των παιδιών) είναι αρκετό για να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα, ούτε και το stand-up στην αθήνα είναι στη φάση που μπορεί να βγάζει τρεις τέσσερις έτοιμους κωμικούς κάθε χειμώνα. Τη συγκεκριμένη μέρα, guest ήταν ο Δημήτρης Χριστοφορίδης, τον οποίο θα ξαναδώ κάποια στιγμή στο used αλλά πρέπει να πω ότι ανυπομονώ να τον δω κάποια στιγμή να κάνει παράσταση μίας ώρας.
Και τώρα η ώρα της γκρίνιας: για κάποιον που δεν έχει δει τις παραστάσεις αυτές, ένα κείμενο σαν το παραπάνω δε λέει σχεδόν τίποτα, αν δεν υπάρχει κάποιο βίντεο να το υποστηρίξει. Και δυστυχώς για κάποιους από τους κωμικούς στους οποίους αναφερόμαστε, τα βίντεο είναι από ελάχιστα εώς ανύπαρκτα. Καταλαβαίνω βέβαια ότι τα βίντεο μπορεί να κάνουν και κακό (είπαμε πριν και για την περίπτωση του Άλεξ), μπορεί να σε αναγκάσουν ακόμα και να πετάξεις κάποια κομμάτια γιατί πλέον τα έχουν δει όλοι και έχεις χάσει το στοιχείο της έκπληξης. Από την άλλη, για κάποιον που μπορεί να έχει μία ώρα υλικό, ένα βίντεο πέντε λεπτών μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και σαν γνωριμία με ένα κοινό που καλώς ή κακώς δεν ψήνεται να τον δει live, αν δεν έχει κάποιο δείγμα (κι εννοείται ότι μιλάμε για βιντεοσκοπημένες παραστάσεις και όχι για μαγνητοσκοπημένους μονόλογους, στυλ comedylab).
Αφού λοιπόν δεν έχω βίντεο του Φισφή, κι έχω βάλει ήδη Δημόπουλο, Βρανά και Τιτκώβ και αφού τα βίντεο εδώ είναι κανόνας, πάρτε τρία βιντεάκια που μου ήρθαν στο μυαλό, εκείνο το βράδυ στο Κ44.
Στο πρώτο ο Todd Lynn αναπολεί τα παλιά τηλέφωνα...
Στο δεύτερο, o Kevin James εκνευρίζεται με τον τρόπο που λένε οι άνθρωποι τους αριθμούς των τηλεφώνων και με τα αργά μηνύματα στον τηλεφωνητή.

Last but not least, o Richard Pryor (που έχουμε να δούμε πολύ καιρό) διηγείται τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει στις δημόσιες τουαλέτες.
<
Εννοείται ότι η παράθεση αυτών των βίντεο δεν αποτελεί καν υπονοούμενο για κάποια περίπτωση joke stealing. Καλώς ή κακώς στο observational comedy, από ένα σημείο και μετά έχουν ειπωθεί όλα: είναι πεπερασμένα αυτά που μπορείς να παρατηρήσεις γύρω σου και από εκεί και πέρα τη διαφορά κάνουν οι λεπτομέρειες. Αν είχα παρατηρήσει κάτι άλλο, θα το έλεγα ανοιχτά.

2 σχόλια: