Αντίθετα με άλλους ηγέτες του πρώτου κόσμου που είναι εώς και γραφικοί (με πρώτο τον προκάτοχό του, Τζωρτζ Μπους) ο Ομπάμα μοιάζει να είναι το τέλειο "προϊόν" του πολιτικού μάρκετινγκ: νέος, cool, μαύρος (όχι όμως too much, όπως θα έλεγε κι ο Carlin "not openly black"), δεινός ρήτορας και πάνω απ'όλα ακαταμάχητα γοητευτικός. Και όπως για κάθε celebrity, έχει μικρή σημασία τι λέει και τι κάνει και μεγαλύτερη το πώς το λέει. Από αυτήν τη γοητεία πιάνεται ο Dylan Moran για να σχολιάσει το πώς -λογικές υποτίθεται- επιλογές πολιτικών προσώπων καταλήγουν στη θεοποίηση (αφού πρώτα σχολιάζει καυστικά τον Πούτιν και τον Μπερλουσκόνι)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου